Ahmet Topkaya

İki köylü, kış vakti kasabaya giderler, vakit de epeyce ilerlemişken köye dönmeye karar verirler ama kar kış tipi, yaya yolda kalırlar.. Herhalde burada donarak öleceğiz, diye düşünürken bir de bakmışlar ki uzaktan bir çift araba farı yaklaşıyor. Araba yaklaşmış, yaklaşmış, tam önlerinde durmuş. Kendilerini hemen arka koltuğa atmışlar ama o da ne ! Ne şoför koltuğunda ne de yan koltukta kimse yok! Üstelik araba da hareket etmeye başlamış, kendi kendine gidiyor. Korkuyla birbirlerine bakmışlar, yüzleri bembeyaz. Araba tam uçurum kenarından aşağıya düşecek camdan bir el içeri giriyor direksiyonu düzeltiyor araba yoluna devam ediyormuş. Hava o kadar kötüymüş ki dışarıyı görmek imkansız. Tam araba yan tarafa devrilecek camdan içeri bir el giriyor direksiyonu düzeltiyormuş. Böyle böyle köy meydanına kadar varmışlar. Araba durmuş, bizim iki kafadar kendilerini köy kahvesine zor atmışlar. Ahali soba etrafında bunları görünce hemen yer vermişler, tir tir titriyorlar, bir yandan olayı anlatıyor