Ahmet Topkaya

Toplumların kültürel izleğinde yıl dönümleri ilksel başlangıca duyulan özlemi temsil eder. Saf temiz ve kirlenmemiş olana duyulan ihtiyaç her dönümsel evrenin öncesinde ve sonrasında kutsamayı gelenek haline getirmiştir. Hasat zamanı, ekim zamanı, mevsim dönümleri, ay başları ya da sonları, yıl sonları ya da başlangıçları gibi. Çünkü ilksel olan (Kozmik Yaradılış) ya da son olan (Kozmik Yokuluş) Tanrının insana dokunduğu zamanlardır. Tarihsel süreçte kültürel bilinç altı ile insanlar bu inanca taptırıldı. Aksini düşünmek ya delilik ya da dinsel alandan çıkıp zındıklık girdabında boğulmaktı. Yeni yıl kutlamalarının arketipsel arka planında insanoğlunun ilkel inanç formları ile günümüze taşıdığı bilinçaltında sürekli yaşayan bu fenomen var. Bu fenomeni canlı tutan diğer bir unsur yeryüzünde mutsuz, adil olmayan sosyal düzen, ahlak dışı ya da kural dışı yaşamın getirdiği mutsuzluk, hiçcilik, hazcılık gibi doyum ya da doyumsuzluğun kısa bir süreliğine de olsa tatmin edilmesi, beslenmesi ...

İçinden bir den ona kadar bir sayı tut, tuttum. Şimdi o sayıyı ikiye böl, böldüm. tuttuğun sayıyı ekle, ekledim. kendisiyle çarp, çarptım. sonuç; üç, bilemedin. bi daha yapalım, iki bilemedin sekiz, beş, altı, dokuz, on bilemedin. son bi kez içinden bire kadar sayı tut bir bildin. Kur'an metninin acaba içimizden geçen yorumlardan ya da duyduğunuz yorumlardan hangisi ile örtüştüğünü hiç düşündünüz mü ? Öyle bir metin düşününki o geçmişte topraktan bahsederken bugün atomlardan, geçmişte deveden bahsederken bugün uzay mekiklerinden söz etsin. Mucize değil mi ! Değil. Bir metin eğer kendi muradı dışında yorumlanıyorsa o metin aslında hiç bir şeyden söz etmiyor demektir. Ümmetimizin büyük çoğunluğu, yedinci yüzyılda yaklaşık on bin nüfuslu Mekke ile Medine'ye inmiş vahyin ilk muhatapları ile arasındaki ünsiyeti ıskaladığını söyleyebiliriz. Çünkü kendi otantikliği içinde söz konusu edilen her bir unsur sonraki kuşaklar için büyük problem, Vahyin kitap halin...